การหายตัวไปของอลิซาเบธ เป็นเรื่องราวของคุณยายผู้ป่วยอัลไซเมอร์ที่มีอาการหลงลืม ที่ปกติเธอมักจะไปเยี่ยมเพื่อนของเธอ อลิซาเบธ หล่อนเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่ตอนนี้ ทำให้เธอพยายามตามหาอลิซาเบธให้จงได้ ไม่ให้ซ้ำรอยกับการหายตัวไปของพี่สาวเธอในอดีต
มอด์ (Maud) คือชื่อคุณยายท่านนี้ อาศัยอยู่ตัวคนเดียว มีลูกหลานแต่อยู่บ้านคนละหลัง มีผู้ดูแลที่ไปเช้าเย็นกลับ สามารถทำกิจวัตรประจำวันได้เอง อยู่มาวันหนึ่งเธอไปเคาะบ้านของอลิซาเบธตามปกติ แต่ไม่มีใครตอบรับ เธอด้อมด้อมมองมองรอบตัวบ้านเห็นแว่นตาเพื่อนเธอวางอยู่ ทั้งที่เพื่อนเธอไม่สามารถถอดแว่นได้เพราะจะทำให้หล่อนมองไม่เห็นในทันที เธอจึงมั่นใจว่าเพื่อนเธอหายตัวไป
เธอพยายามตามหาเพื่อนของเธอทั้งจากร่องรอยต่าง ๆ ท่ามกลางความรุนแรงของอัลไซเมอร์ที่เป็นหนักขึ้นเรื่อย ๆ เธอลืมวันว่าวันนี้วันอะไร ลืมว่าเธอเคยมาที่นี่มาก่อน ลืมว่าเธอเคยซื้ออาหารกระป๋องนี้ไปแล้ว จนกระทั่งลืมลูกสาวตัวเอง วินาทีที่เธอรู้ตัวว่าเธอลืมลูกตัวเองนั้นมันแย่มาก ทำเอาคนดูอย่างผมน้ำตาไหลไปด้วยเลย
ความสงสัยของเธอถูกล้มล้างไปด้วยว่าเธอเป็นอัลไซเมอร์ จำความไม่ค่อยได้ ทำให้ความคิดของเธอถูกมองว่าไม่สำคัญ ถูกปัดตกไป ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากกว่าเดิม ความรู้สึกอัดอั้นอยู่ในอกแต่เธอทำอะไรไม่ได้ ความทรงจำในอดีตที่ผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ ตามจังหวะและโอกาสไม่ได้ทำให้เธอดีขึ้น แต่ทำให้คนรอบข้างมองเธอแย่ลงด้วยซ้ำ
ถึงแม้ตอนสุดท้ายเธอจะรู้ว่าเพื่อนรักของเธอหายไปไหน มันก็สายไปเสียแล้ว อาการของเธอไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนคนปกติ จนแม้กระทั่งเพื่อนรักของเธอหลับไปชั่วนิรันดร์ เธอก็ยังคิดเพียงว่าหล่อนหายไปตัว แค่นั้นเอง
ถึงแม้ว่าร่างกายของเธอจะอยู่ในปัจจุบัน แต่ชีวิตของมอด์วิ่งตามความทรงจำในอดีต
สุดท้ายนี้เป็นกำลังใจให้ผู้ป่วยอัลไซเมอร์และครอบครัวกันครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น