ดูหนังเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว จากผลงานของผู้กำกับ M. Night Shyamalan รสชาติของหนังออกไปทางแนวระทึกขวัญและมอบความอึดอัดให้กับผู้ชม ส่วนผมที่อ่อนไหวกับฉากที่แพลนกล้องไปมานั้นก็พบว่าน่าเวียนหัวอยู่ไม่น้อยเลย แต่ส่วนตัวพื้นหลังความสยองขวัญนี้มันยังมีข้อให้แย้งอยู่เนือง ๆ ทำให้ผมไม่สามารถรับชมได้อย่างไหลลื่นได้
เล่าเรื่องของครอบครัวหนึ่งที่กำลังมีปัญหา พ่อกับแม่กำลังแยกทาง ต้องการพาลูกชายและลูกสาวไปทริปที่สุขที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายของครอบครัว พวกเขาไปเจอโรงแรมราคางาม ข้อเสนอแสนดี เพื่อนำพาพวกเขาไปยังหาดลับแห่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จัก แม้กระทั่งพวกเขาจะหายตัวไปก็ไม่มีใครสามารถตามหาเขาเจอได้ แม้กระทั่งเจ้าหน้าที่โรงแรมที่พาพวกเขาไปส่งก็ไม่กล้าตามเข้าไป
หลังจากที่ส่งครอบครัวนี้และครอบครัวอื่น ๆ เข้าไปแล้ว พวกเขาก็ใช้ชีวิตอยู่ในชายหาดที่เป็นเหมือนสวรรค์แห่งนี้ จนกระทั่งพวกเขาเริ่มรู้สึกตัวว่า ลูกชายลูกสาวตัวเล็กตัวน้อยนั้นได้เติบโตกลายเป็นวัยรุ่นภายในเวลาไม่ถึงวัน พวกเขาเองเริ่มแก่ตัวลง มีริ้วรอย จนสุดท้ายสายตามฝ้าฟางและหูตึงไปในที่สุด จนสุดท้ายจากไปด้วยโรคชราภายในคืนวันนั้น
แต่สิ่งที่ทำให้เราทึ่งคือด้วยระยะเวลาที่เหมือนจะไหลผ่านไปอย่างรวดเร็วนั้นทำให้บาดแผลที่เกิดขึ้นสามารถหายได้ภายในสองถึงสามวินาที เห็นด้วยตาเปล่าว่าแผลกำลังสมานตัวจนหายสนิทได้ในที่สุด คุณแม่ที่มีมะเร็งตรงช่องท้องมะเร็งก็โตขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็สามารถผ่าเอาออกมาได้โดยไม่เป็นอันตรายเพราะ แผลที่เกิดขึ้นหายไปในพริบตา หรือแม้กระทั่งมีเหตุการณ์ให้ทะเลาะกันเอามีดแทง แผลก็หายได้เร็วเช่นกัน
ทีนี้ทำไมคนที่เข้ามาอยู่ชายหาดแห่งนี้ถึงไม่สามารถออกไปได้ ตัวหนังก็พยายามอธิบายให้เราดูว่า หากเราเดินย้อนกลับไปนั้นสมองจะเหมือนถูกช็อกด้วยแรงดันสูง เหมือนอยู่ใต้น้ำที่ความลึกมาก และตัวเราก็จะถูกส่งกลับมายังที่ชายหาดแบบไม่รู้ตัว ... ซึ่งตัวหนังไม่ได้อธิบายว่าตัวละครที่พยายามเดินกลับไประหว่างทางหายตัวกลับมายังชายหาดได้อย่างไร
พอเดินกลับไม่ได้ ก็มีอีกสองทางคือ หนึ่ง ว่ายน้ำทวนคลื่นแรงออกไปยังชายหาดข้างเคียงและขอความช่วยเหลือแทน ซึ่งมีคนลองและสุดท้ายศพก็ลอยกลับมา สอง ปีนหน้าผาขึ้นไป แน่นอนว่าตกลงมาตาย ทุกคนดูเหมือนจะสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อย ๆ ความหวังที่มีก็หายไป คนที่อายุเยอะก็แก่ตายก่อนภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว เหลือเพียงเด็กน้อยสองคนที่กลายเป็นผู้ใหญ่อยู่รอดกันสองคน นั่งจับมือกันให้ความหวังระหว่างพี่น้อง
ในขณะเดียวกันพวกเขาได้เบาะแสจากสมุดบันทึกของเหยื่อก่อนหน้าที่ถูกโรงแรมนำมาทิ้งไว้ให้ตายที่ชายหาดแห่งนี้ ว่าทางเดียวที่จะออกไปได้ต้องสร้างช่องทางคล้าย ๆ กับปล่องท่อที่มีฉนวนกันสนามแม่เหล็กเวลาบนชายหาดแห่งนี้ไว้ได้ แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีอุปกรณ์เพียงพอ แต่ดันมีเบาะแสเล็ก ๆ อีกอันหนึ่งคือ เพื่อนเล่นที่โรงแรมของเด็กชายที่เป็นหลานของผู้จัดการโรงแรม บอกว่าลุงของเขาเกลียดปะการัง ซึ่งปะการังนั้นก็ดันโตเป็นช่องทางคล้ายกับปล่องทางให้สองพี่น้องคู่นี้ว่ายหนีไปได้พอดี แหมแหมแหม
เอาล่ะ สุดท้ายแล้วทั้งสองคนก็หนีไปได้นั่นแหละ แต่ว่า .... สิ่งที่หนังเฉลยคือ โรงแรมมีเบื้องหลังเป็นห้องแลปทดลองยาในมนุษย์พบชายหาดนี้ด้วยความบังเอิญ จึงได้วิธีทดลองยาแบบใหม่คือ ทดลองให้ยากับแขกในโรงแรมที่พวกเขาคัดเลือกแล้วว่ามีโรคร้าย พามาปล่อยบนชายหาด ดูระยะเวลาที่ผ่านไปกับผลการรักษาที่เกิดขึ้นแบบรวดเร็ว ... โดยใช้กล้องส่องทางไกลดูมาจากยอดเนินที่อยู่ตรงข้ามกับชายหาด ....
หนังสร้างคำถามให้กับผมค่อนข้างเยอะ แต่นั่นแหละในเมื่อเราขี้เกียจตอบก็ปล่อยให้มันจบไปแบบนั้น เอาล่ะ แนะนำดูเพื่อสร้างความบันเทิงเพราะตัวพล็อตมันค่อนข้างแปลกใหม่จริงจริงตามสไตล์ของผู้กำกับเขา แต่เหมือนบทจะยังมีจุดให้เรา เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ อยู่ แต่อาจจะด้วยความเป็นฝรั่งที่พอไปเที่ยวแล้วไม่ค่อยระวังตัวมากนักไม่เหมือนกับเราที่ไปเที่ยวที่ไหนต้องเช็คแล้วเช็คอีกกลัวจะถูกหลอก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น