วันนี้เป็นบุญปากที่ได้กินขนมชั้นสูง ไดฟูกุ ที่ฟังชื่อแล้วน่าจะมีต้นกำเนิดจากญี่ปุ่นดินแดนลูกพระอาทิตย์ ซึ่งเจ้าขนมนี้ปกติผมจะกินในร้านบุฟเฟต์เป็นหลัก ไม่ค่อยได้ซื้อมากินแยกเดี่ยว ๆ แบบนี้ โดยเฉพาะไดฟูกุในร้านโมโม่ ร้านชาบูอันดับหนึ่งในดวงใจ (Mo-Mo-Paradise) ที่กินเสร็จแล้วต้องตบท้ายด้วยไดฟูกุกับไอศครีมเป็นธรรมเนียมที่ขาดไม่ได้
โดยความเป็นมาที่ผมได้กินขนมไดฟูกุนั้น เนื่องจากน้องที่ทำงานเกิดแรงบันดาลใจอยากทำเจ้าขนมตัวนี้ให้ทุกคนได้ลิ้มลอง ตอนแรกคิดว่าทำง่าย แต่พอฟังขั้นตอนที่ต้องแช่ถั่ว กวนถั่ว กวนแป้งแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ คิดในใจว่าซื้อกินเถอะ ถ้าจะทำยากขนาดนี้ 555 แต่เอาน่า คนทำก็มีความสุขของคนทำ คนกินอย่างเราได้กินก็ลาภปากไป
น้องทำขนมตัวนี้เสร็จในวันอาทิตย์ ผมได้ขนมตอนเช้าวันจันทร์ แต่ใส่ตู้เย็นไว้จนถึงสี่ทุ่มกว่าจะได้กิน เพราะน้องเตือนว่าให้รีบกินเดี๋ยวแป้งจะแข็ง ... กลัวไม่อร่อย ซึ่งพอกินแล้วจากตอนแรกที่ไม่คาดหวังเลย เนื่องจากทำเป็นครั้งแรก ต้องบอกว่าคนทำมีพรสวรรค์กับการทำขนมมากทีเดียว กินคำแรกก็รู้สึกดี ทั้งจากความสดของสตรอว์เบอร์รี่ที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี รสชาติของชาเขียวถั่วแดงก็นับว่าชัด ไม่ได้ถูกรสสตรอว์เบอร์รี่กลืนไปแต่อย่างใด กินแล้วยังได้ครบรสอยู่ ถ้าจะให้ติต้องติตัวเองที่ปล่อยให้ขนมอยู่ในตู้เย็นนานเกินจนทำให้แป้งเริ่มแข็งตัวแล้ว ไม่ได้เหนียวนุ่มเท่าที่เคยกิน
ข้อเสียอีกอย่างคือ ไดฟูกุลูกใหญ่มาก บักเอ้ก ผมต้องหั่นออกเป็นสองส่วนตามรูปด้านบนถึงจะกินได้ กลัวว่าถ้าฝืนกินทีเดียวทั้งชิ้นไดฟูกุอาจจะติดคอตายได้ 555
ขอบคุณน้องตี้ที่เอาขนมมาให้กินนะ วันหลังเอามาเยอะ ๆ ได้เลย 555
 |
| ได้มาสองชิ้น ชิ้นแรกลองหั่นเป็นสี่ส่วน |
 |
| สภาพขนมไดฟูกุก่อนหั่นทาน |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น