ทุกอย่างหาได้ในตลาดกิมหยงดูจะไม่เป็นคำที่เกินเลยนัก เมื่อเทียบกับปริมาณสินค้าอุปโภคบริโภคที่มีขายอยู่ในตลาดแห่งนี้ โดยสินค้าหลักก็จะดูเหมือนเป็นของกินมากกว่า ทั้งขนมสด ขนมถุง ของกินเล่น ผลไม้ต่าง ๆ หรือแม้แต่ของแห้ง เช่น ลำไยอบแห้ง อินทผลัมแห้ง
โดยส่วนใหญ่เวลาที่บ้านไปตลาดแห่งนี้ก็มักจะนึกถึงขนม หรือของหนีภาษีเป็นหลัก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้ของในตลาดแห่งนี้ถูกกว่าที่อื่น (บางอย่าง) ซึ่งเดี๋ยวนี้ก็ไม่รู้ว่าจะถูกอีกหรือไม่ แต่บางอย่างมาหาซื้อที่นี่ก็ครบกว่าไปที่อื่นจริง ๆ
ที่จอดรถ เรื่องนี้คือความลำบากของการมาตลาดกิมหยงเลย ถ้ามีมอไซต์ก็สบาย ไปจอดเอาริมตลาดได้เลย สำหรับรถยนต์ ถ้ามีจิตสำนักหน่อย ก็ต้องไปจอดในบริเวณที่ไกลหน่อย เพราะตลาดแห่งนี้ไม่มีลานจอดรถโดยเฉพาะ คนมาก่อนก็อาศัยจอดริมถนนตรงที่ไม่ใช่ขาวแดง ส่วนคนมาหลักก็ต้องไปโน่น อีกถนนหรืออีกไกลเลย ทำให้ส่วนตัวถ้ามาคนเดียวก็จะไม่ชอบมา
บรรยากาศ ตอนไปเดินที่ตลาดนั้นเป็นช่วงเช้าวันอาทิตย์ ประมาณสิบโมง ร้อยละ 90 ของคนที่อยู่ในตลาดคือพ่อค้าแม่ค้า ส่วนลูกค้ามีไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ ดูเงียบเหงาและซบเซาเป็นอย่างมาก
ของที่ได้วันนี้ ผมได้กาน้ำชาราคา 260 บาท สำหรับให้คนมีอายุที่บ้านใช้จิบชาตอนเช้า ได้ลำไยอบแห้ง ถุงละร้อยกว่าบาท กินอร่อยมาก และได้ผลไม้แห้งอีกอย่าง จำชื่อไม่ได้แล้ว แต่ยังไม่ได้กิน
บริเวณใกล้เคียง สถานที่ใกล้ ๆ ที่สามารถเดินไปเที่ยวได้ ได้แก่ ลีการ์เด้น ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองที่เมื่อก่อนฮิตมาก แต่เดี๋ยวนี้ตั้งแต่โดนระเบิดเป็นข่าวใหญ่ไปก็ซบเซาลงไปมาก เหลือคนเดินแค่ชั้นหนึ่งชั้นสอง ร้านหนังสือเส้งโหที่เมื่อก่อนชอบไปก็ปิดตัวลงไปแล้วเหมือนกัน อีกแห่งก็เป็นเซนทรัลเก่า พอไปเดินได้อยู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น