ดีน่าริมเล | ปูเสื่อกินส้มตำใต้ร่มไม้ริมหาดสะมิแล

วันนี้หลังจากทำงานกันอย่างหนักด้วยการขนของและทำลายของพวกเอกสารที่เก่าเก็บค้างปี ด้วยคติที่กลุ่มงานเรายึดถือมาตลอดคือกองทัพต้องเดินด้วยท้อง จนท้องเกือบจะห้อยลงมาถึงเท้าแล้ว จึงได้มีมติอย่างเป็นเอกฉันท์ว่าเราควรไปหาของอร่อยทานกันเพื่อเพิ่มพลังงานที่เสียไปอย่างมหาศาล

โจทย์ที่ได้คือ ใกล้ที่ทำงาน ชิวได้ ราคาไม่แพง และกินได้ทุกคน เลยเลือกที่จะไปร้านอาหารริมหาดสะมิแล ซึ่งริมหาดทั้งหาดมีแต่ร้านส้มตำ เวลาไปทานอาหารแถวนี้ก็จะขับรถเวียนอยู่อย่างน้อยไปกลับหนึ่งรอบแล้วสุ่มร้านที่จะกิน

วันนี้ก็เช่นกัน ร้านที่โดนสุ่มเป็นผู้โชคดีที่รับลูกค้าจำนวน 11 คน คือร้าน ดีน่าริมเล ซึ่งเราก็ได้นั่งกินริมเล สมใจเลย ทานกัน 11 คน ใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่า ค่าเสียหายทั้งหมด 1980 บาท ตกคนละ 180 บาทพอดิบพอดี แต่ช้าก่อนเรามีผู้ใจบุญคือ พี่จ๊ะ รศนา และพี่นิดสุนิสา ที่เลี้ยงอาหารกลางวันเราในมื้อนี้ให้ทุกคนอิ่มหนำสำราญ

ขอบคุณพี่ทั้งสองในบทความนี้อีกครั้ง ส่วนเงินที่เราเก็บกันคนละ 180 ในวันนี้ก็จะเข้ากองทุนอาหารกลางวันเก็บไว้เลี้ยงตอบแทนพี่ทั้งสองคนในโอกาสต่อไป คาดว่าเราจะได้ไปที่ร้านแมร์รี่บราวน์ ร้านไก่ทอดร้านใหม่ และร้านไอศครีมสเวนเซ่น ที่ห้างสรรพสินค้าอันดับหนึ่งในปัตตานี บิ๊กซี

ดีน่าริมเล ร้านจากฟากตรงข้ามถนน ที่ไม่ทันจอดรถพี่พี่ก็เดินออกกันมาด้วยความประสงค์จะนั่งกินที่ชายหาด

บริเวณหาดที่ไม่ใช่หาดทรายตรงนี้น่านั่งมาก เพราะมีต้นไม้ให้ร่มเงา มีลมโชยพัดมา

ร่มเงาก็ประมาณนี้ และทางท้องถิ่นกำลังปลูกต้นสนอีกแถวนึงที่ถัดออกไป ขอให้โตไวไว คราวหน้ามาจะได้อาศัยร่มเงา

ระหว่างที่รออาหาร ก็ชมวิวทะเล วิวแหลมตาชีที่เห็นไกลลิบไปพลาง ๆ

เมนูของร้านมาเป็นกระดาษแผ่นเดียว เราสั่งทุกอย่างคูณสอง มีเพิ่มบ้างเมื่อจำเป็น

นั่งล้อมวงกันก็จะได้ประมาณนี้ พออาหารมาถึงก็แยกเป็นสองวงอัตโนมัติ

คนถ่ายคือข้าเองมือสั่นมาก สั่นจนกล้องไอโฟนไม่ช่วยอะไร แต่ขอลงเพราะเป็นภาพที่พร้อมหน้าพร้อมตาที่สุดของกลุ่มงานเรา

วันนี้น้องหม๊ะป่วยกินน้อยเหมือนแมวดม ยังไงก็ขอให้หายไวไว

อาหารเริ่มทะยอยมา หอยแครงลวกอร่อย สุกกำลังดี เป็นจานนึงที่สั่งเพิ่ม ส่วนเสือร้องไห้จานบน นี่ร้องไห้หนักมากเพราะไขมันเยอะ ต้องวิ่งกี่กิโลถึงจะเอาออกหมด 

ไก่ย่างอร่อย นานแล้วที่ไม่ได้กินรสชาติแบบนี้ 

ยำปลาดุกฟู คลุกเคล้าให้เข้ากัน อร่อยน้ำลายไหล

ข้าวผัดธรรมดา แต่กินได้ไม่ติดอะไร

หมึกไข่นึ่ง แต่จานที่ได้มาไม่มีไข่เลย เสียชื่ออาหาร

ตำมะม่วงบูดู หรือตำบูดูมะม่วง ได้มาแค่มะม่วงกับน้ำบูดูจริงจริง เหมือนประชดหมึกไข่นึ่งที่เราบ่นกันไป

ทุกคนมันในอารมณ์

เป็นภาพที่พร้อมหน้าพร้อมตาขาดคนถ่ายคือ สลิลทิพย์ เรียงจากซ้ายไปขวา นิรุกนุดดีน (น้องเล็ก) อิลฮัม (พี่คนรอง) นันทวรรณ  (มือขวาพี่นิด, นั่งติดกันเลย) สุนิสา (หัวหน้ากลุ่มงาน, คนเลี้ยง) วานีตา (น้องสาวคนรองสุดท้อง) ปรัชญา (พี่ชายคนโต) รศนา (รองหัวหน้ากลุ่มงาน, คนเลี้ยง) สมพร (พี่สาวแสนสวย, เกษียณปีนี้) ฟาติหม๊ะ (คนสวย) สุไรยา (คนสวยกว่า, 555)