วันเสาร์ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2562

เดียวดายในโลกเหว่ว้า | Seventeen & J จาก Kenzaburo Oe ผู้ชนะรางวัลโนเบลปี 1994


วันหยุดแบบนี้ ตื่นสายหน่อย แล้วไปหากาแฟอร่อยกิน ที่ร้าน ว่าง Cafe' & Bistro วันนี้ลองสั่ง LongBlack ที่เป็นอเมริกาโน่ดับเบิ้ลชอต ใช้กาแฟคั่วเข้ม กินแล้วสดชื่น ฤทธิ์กาแฟอยู่ได้ยาวถึงเย็น แต่บาริสต้าเดินมาแนะนำว่า วันหลังใช้กาแฟคั่วกลางแล้วดึงเป็นเข้มได้ จะอร่อยกว่า เพราะทางร้านมักจะใช้กาแฟคั่วเข้มเบลนด์กับเมนูอื่น ซึ่งนอกจากกาแฟแล้วก็ยังสั่งนิวยอร์คชีสเค้ก รวมแล้วราคา 115 บาท อร่อยมาก

หลังจากเพลินกับกาแฟและเค้กแล้ว ผมก็หยิบหนังสือที่ได้จากร้านบูคู ร้านหนังสือนอกกระแส ที่มีร้านอยู่ในปัตตานีนี่เองครับ เป็นร้านที่จะมีหนังสือแปลก ๆ ค่อนข้างเยอะ โดยเฉพาะหนังสือแนวศิลปวัฒนธรรม เปิดโลกทางความคิด หรือสวนกระแสจะมีอยู่มาก และที่เน้นเป็นพิเศษคือ หนังสือวัฒนธรรมสามจังหวัดชายแดนใต้ ที่หาที่ไหนก็ไม่มี มีอยู่ที่ร้านนี้เยอะมากครับ

ซึ่งวันศุกร์ที่ผ่านมาผมก็ได้หนังสือมาสองเล่ม แต่เล่มที่หยิบมาอ่านก่อนคือ หนังสือเล่มนี้ “เดียวดายในโลกเหว่ว้า” ถูกเขียนโดย เคนซาบุโร โอเอะ แปลโดย วิลาส วิศินสังวร เป็นงานเขียนที่ประกอบด้วยเรื่องสั้นสองเรื่อง คือ Seventeen และ J โดยผมขอเล่าย่อ ๆ ดังนี้

Seventeen เป็นเรื่องสั้นที่สะท้อนชีวิตของวัยรุ่นชายอายุ 17 ปีบริบูรณ์ ที่เป็นคนพ่ายแพ้ต่อสังคม ไม่มีเพื่อนคบ ครอบครัวไม่สนใจ ไม่ประสบความสำเร็จเรื่องเรียน ได้แต่ช่วยตัวเองไปวันวัน (​Masturbation: ในหนังสือเล่าประเด็นช่วยตัวเองไว้ค่อนข้างละเอียด ทั้งอิทธิพลที่มีต่อร่างกายและจิตใจ) ผมยังไม่เคยเจอเล่มไหนที่เขียนประเด็นนี้ได้ลึกเท่านี้มาก่อน
วัยรุ่นชายคนนี้ใช้ชีวิตอยู่ในช่วงที่มีการเผชิญหน้ากันระหว่างฝ่ายอนุรักษ์นิยม และฝ่ายจักรวรรดินิยม จนมาวันนึงเขาได้ฟังการปราศัยของฝ่ายหลัง จนเกิดเป็นแรงฮึกเหิมผลักดันในตัวเขาขึ้นมา จนเขาเปลี่ยนแปลงตัวเอง ยึดถือความเป็นจักรวรรดินิยมในตัวเอง ความเป็นลูกพระจักรพรรดิในการเข้ามาปกป้องชีวิตส่วนที่อ่อนแอที่สุดของตน เอาส่วนนี้ไปทำร้ายคนอื่น ทั้งฝ่ายอนุรักษ์ หรือคนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ตาม
เรื่องสั้น 17 เรื่องนี้เล่าถึงการเปลี่ยนแปลงของชายวัยรุ่นคนนี้ได้ดี ว่าทำไมถึงเปลี่ยนไปสุดกู่ จากคนยอมแพ้ในชีวิต สอบวิ่งจนฉี่ราด จนตอนสุดท้ายกลายเป็นคนสำคัญในฝ่ายจักรวรรดินิยม เป็นคนคอยฆ่าและทำลายฝ่ายตรงข้าม

J เล่าถึงชีวิตผู้ชายคนนึงที่ถูกเรียกว่า J เป็นคนที่มีปัญหาเรื่องเพศสัมพันธ์ โดยภรรยาคนแรกของเขา ฆ่าตัวตายด้วยยานอนหลับ 100 เม็ด โดยที่เขานอนรับรู้อยู่ด้านข้าง แต่เงียบไว้ ปล่อยให้ภรรยานอนตายตัวเย็นชืดอยู่ด้านข้าง
สาเหตุที่ภรรยาคนแรกของเขาฆ่าตัวตายน่ะเหรอ เป็นเพราะว่าเขาไปมีเพศสัมพันธ์กับครูสอนภาษาของน้องสาวตัวเอง และครูคนนั้นยังเป็นผู้ชาย โดยที่เขาไม่ได้มีอะไรกับเธอเลย
ตัวของ J ไม่ยอมรับตัวเองว่าเป็นเกย์ หรือชอบมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย หากยังพยายามที่จะหาความสุขทางเพศในรูปแบบใหม่ ๆ จนมาสุดท้ายมาเจอวิธีของจิคัน หรือพวกโรคจิตบนรถไฟฟ้า ที่หาจังหวะเบียดลวนลามผู้หญิง อาจจะถึงขั้นช่วยตนเองจนน้ำอสุจิเลอะเสื้อผ้าของฝ่ายตรงข้าม
ในหนังสือได้เล่าชีวิตของเขากับภรรยาคนแรกอยู่ช่วงนึง ก่อนที่เขาจะกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม ๆ พบเจอกับผู้คนที่เข้ามาเดินร่วมทาง ก่อนที่เขาจะพาชีวิตตัวเองไปถึงจุดจบ
จากประสบการณ์ที่อ่านหนังสือมาหลายเล่ม ตั้งแต่เล็กจนโต นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่เขียนได้ถึงสันดานดิบของผู้คนเป็นอย่างดี ไม่ได้ตีความว่าคนนี้เป็นคนชั่ว คนนี้เป็นคนดี แต่พยายามบอกเราให้เข้าใจถึงชีวิตคนคนนึงที่กลายมาเป็นแบบนี้ กลายมาเป็นคนที่สังคมรังเกียจ กลายมาเป็นคนที่ทำร้ายผู้อื่น ลองไปอ่านดูกันครับ

ประวัติผู้เขียน (จากท้ายเล่มหนังสือ)
เคนซาบุโร โอเอะ เกิดเมื่อวันที่ 31 มกราคม ค.ศ.1935 เป็นนักเขียนคนสำคัญของชาวญี่ปุ่นที่มีทฤษฎีวรรณกรรมซึ่งมีเนื้อหาเชิงการเมือง สังคม และปรัชญา
เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมในปี 1994 เพราะเป็นผู้รังสรรค์ โลกจินตนาการที่ชีวิตและเรื่องเล่ากลั่นตัวเป็นภาพกระอักกระอ่วนของสภาวการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของสังคมมนุษย์ในปัจจุบัน”
งานเขียนชิ้นอื่นของเขายังได้รับรางวัลอีกมากมาย เช่น รอยชีวิต (ได้รับรางวัลชิงโซซะในปี 1964), เสียงร่ำไห้ที่เงียบงัน (ได้รับรางวัลจุนอิชิโร ทานิซากิ ในปี 1967) เป็นต้น
อ่านประวัติของท่านได้ที่ Nobelprize.org





ไม่มีความคิดเห็น: